MLECZKO PSZCZELE

Mleczko pszczele jest produktem niezwykle złożonym, wydzielanym przez gruczoły gardzielowe młodych 3-9-dniowych pszczół robotnic, zwanych w tym okresie rozwoju karmicielkami. Służy ono do karmienia larw pszczół robotnic i larw trutni w ciągu pierwszych 3 dni życia. W późniejszym okresie pszczoły te otrzymują pokarm złożony z pyłku kwiatowego, miodu i śliny, natomiast matka pszczela jest karmiona mleczkiem pszczelim w ciągu całego życia larwalnego, a także w okresie czerwienia (składania jajeczek). Mleczko pszczele jest substancją o konsystencji i barwie zależnej od dnia karmienia larw pszczelich.
W trzecim i kolejnych dniach pozyskiwania mleczko pszczele przyjmuje zabarwienie od jasnokremowego do jasnożółtego. Charakteryzuje się cierpkim i kwaskowatym smakiem oraz swoistym ostrym zapachem.

POZYSKIWANIE MLECZKA PSZCZELEGO

System Apipol umożliwia bardzo łatwe przygotowanie rodziny do produkcji mleczka pszczelego poprzez możliwość precyzyjnego sterowania wielkością gniazda, wentylacją, podkarmianiem i dostarczaniem wody. W czasie pozyskiwania mleczka rodzinie nie może zabraknąć pożytku, pyłku oraz wody. Chodzi o to, aby jak najliczniejsza grupa pszczół zajmowała się wydzielaniem mleczka, a nie np. dostarczaniem wody w czasie upałów.

W dniu rozpoczęcia produkcji mleczka wyszukuje się odpowiednią ilość jednodniowych larw. Larwy te mają długość 3 mm i są nieznacznie wygięte i błyszczące. Najłatwiej jest wyszukać larwę w odpowiednim wieku patrząc na plaster w mocnym oświetleniu, na dnie komórek widać wtedy błyszczące mleczko, a na jego tle słabo widoczne „niteczki” larw. Larwy do przekładania nie powinny być narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, wiatru lub zimna. Ramkę można osłonić np. wilgotną czystą tkaniną lnianą lub bawełnianą a odbieramy je z uli bezpośrednio przed rozpoczęciem przekładania.

Na dnie odpowiednio przygotowanych miseczek umieszcza się rozrzedzone mleczko pszczele. Gęstość zakroplonego mleczka i jego ilość powinna być taka, aby po przewróceniu beleczki miseczkami w dół i lekkim wstrząśnięciu mleczko nie wypływało, ani nie skapywało. Po zakropleniu beleczkę należy lekko wstrząsnąć w celu wyrównania powierzchni mleczka. Temperatura poddawanego mleczka winna wynosić ok. 35 C tj. powinna być zbliżona do temperatury w gnieździe.

Do tak przygotowanych miseczek przekładamy larwy. Plaster z larwami umieszczony jest na pochylonym pulpicie z poprzeczką uniemożliwiającą zsunięcie się ramki. Do przełożenia larw potrzebna jest specjalnie do tego przystosowana łyżeczka, mająca na końcu szerokość 1 mm. Łyżeczkę podsuwa się pod larwę od strony grzbietowej tak, aby jej nie dotknąć, lecz wziąć ją wraz z pewną ilością mleczka pszczelego. Larwę na łyżeczce przenosi się do miseczki matecznikowej i wkłada do znajdującej się tam kropelki mleczka. Następnie przechyla się łyżeczkę i cofa tak, aby larwa spłynęła do miseczki. Larwy, które za pierwszym razem nie uda nam się przełożyć, usuwa się z komórki, ponieważ mogły zostać uszkodzone.

Pracownia, w której przekłada się larwy winna mieć temperaturę powietrza około 26ºC i wilgotność względną, powyżej 70 %, aby larwy nie wyziębiły się i nie wyschły. Jak najszybciej po przełożeniu larw powinny one trafić do ula produkującego mleczko. Ramki z beleczkami należy przenosić miseczkami do góry, dopiero po otworzeniu ula odwracamy je miseczkami w dół i delikatnie układamy w puste uprzednio przygotowane miejsca pomiędzy młody czerw. Należy uważać, aby nie przenieść matki. Koniecznie należy sprawdzić, czy pszczoły nie zaciągnęły ”dzikich” mateczników, a jeśli takie zostaną zauważone - usunąć. Po trzech dniach ramki matecznikowe zostają wyciągnięte z ula, larwy usunięte, a mleczko pszczele zostaje odciągane za pomocą specjalnej pompy próżniowej, gdzie następnie jest przechowywane w specjalnych pojemnikach.

SKŁAD CHEMICZNY

Skład chemiczny mleczka pszczelego przeznaczonego do odżywiania larw przyszłych matek pszczelich jest znacznie bogatszy od składu mleczka pszczelego podawanego larwom pszczół robotnic i trutni. Pokarm ten jest między innymi wzbogacony w hormony płciowe, co w konsekwencji ma zasadniczy wpływ na szybkość rozwoju larw oraz na wielkość, płodność i długość życia pszczół. Mleczko pszczele zawiera 60-70% wody i 30-40% suchej masy, w której znajduje się 12-15% białka, 1,7-6% lipidów,
9-15% węglowodanów, do 4% innych substancji organicznych oraz 0,7-1,2% związków mineralnych. Dotychczas, w mleczku pszczelim stwierdzono ponad 120 substancji chemicznych i biopierwiastków.

Białka występujące w mleczku pszczelim należą do pełnowartościowych i zawierają zazwyczaj 18 aminokwasów, m.in. alaninę, glicynę, kwas glutaminowy, fenyloalaninę i in. Sześć aminokwasów występujących w mleczku pszczelim (fenyloalanina, leucyna, lizyna i in.) zaliczanych jest do związków egzogennych, które muszą być dostarczane do organizmu wraz z pożywieniem. Białka w mleczku pszczelim składają się głównie z albumin i globulin, które zazwyczaj występują w równych ilościach. Wykazano także, że w mleczku pszczelim występuje także niewielka ilość białka podobnego do kolagenu ludzkiego. Niektóre białka mleczka pszczelego wykazują aktywność enzymatyczną, a do najważniejszych enzymów należą proteazy, kwaśna fosfataza, amylaza i inwertaza.

Obok białek, w skład mleczka pszczelego wchodzą substancje lipidowe (tłuszcze oraz substancje tłuszczopodobne), węglowodany (fruktoza 11%, glukoza 10%, pentoza 17,5% oraz w mniejszych ilościach sacharoza (do 1%), maltoza, furanoza i in.). Mleczko pszczele zawiera liczne kwasy organiczne
(ok. 4,8%), które warunkują jego smak.

Mleczko pszczele jest bogate w witaminy, a w szczególnie dużych ilościach występuje kwas pantotenowy, kwas nikotynowy (prowitamina PP), witamina PP oraz inozytol. Wyodrębniono także występowanie hormonów płciowych (estradiol, progesteron i testosteron), neurohormonu acetylocholina, związków pterydynowych oraz biopierwiastków (potas, sód, magnez).

WŁAŚCIWOŚCI BIOLOGICZNE

Jak podaje literatura przedmiotu, badania wykazały wyraźne odnawiające właściwości mleczka pszczelego. Przejawiało się to znacznym przyspieszeniem odbudowy tkanek miękkich, skracając czas gojenia się ran i ciężkich oparzeń. Działanie mleczka pszczelego wpływa również na odnowę osteoblastów (komórek odpowiedzialnych za gojenie się tkanki kostnej).

Mleczko pszczele podawane w postaci wstrzyknięć wzmaga oddychanie tkankowe i procesy fosforylacji oraz podwyższa aktywność enzymatyczną fibroblastów i makrofagów. Ponadto, produkt ten wykazuje wyraźne właściwości przeciwbakteryjne. Działa na ziarniaki Gram-dodatnie (Staphyloccocus aureus, Staphyloccocus albus, Streptococcus haemolyticus), laseczki tlenowe (Bacillus anthracis) i prątki (Mycobacterium tuberculosis), jak również na pałeczki Gram- ujemne (Escherichia coli, Salmonella typhi). Stwierdzono, że mleczko pszczele hamuje rozwój drożdżaków i pleśni patogennych dla człowieka,
w tym Candida albicans, czy Microsporum canis). Co więcej, działa przeciwwirusowo, m.in. na wirusy grupy A i B (Influenzavirus hominis A i B), oraz wirusa świnki (Paramyxovirus parotitis).

Liczne spostrzeżenia wskazują, że mleczko pszczele posiada właściwości przeciwnowotworowe. Dobre wyniki badań na zwierzętach uzyskano m.in. w przypadku białaczek przeszczepialnych oraz doświadczalnie wywołanego raka Ehrlicha. Przypuszcza się, że działanie przeciwnowotworowe związane jest z obecnością w mleczku pszczelim kwasów docenowych (kwasu 10-hydroksy-Δ-2-decenowego).

W schorzeniach powstałych na tle autoimmunoagresji narządów i tkanek mleczko pszczele wywiera wyraźne działanie immunodepresyjne, obniżając wytwarzanie przeciwciał skierowanych przeciwko własnym antygenom.

Często podkreśla się znaczny wpływ mleczka pszczelego na układ krwiotwórczy. Zwłaszcza małe dawki tego produktu (do 10 mg dziennie) podwyższają liczbę retykulocytów, zwiększają objętość krwinek czerwonych i poziom zawartej w nich hemoglobiny, a także zawartość żelaza w surowicy krwi. Wyniki badań na zwierzętach wskazują, że mleczko pszczele wywiera wpływ na ośrodkowy układ nerwowy, wzmaga działalność kory mózgowej. Mleczko pszczele wywołuje u ludzi stan pobudzenia, poczucia zdrowia, chęci do życia oraz stan cielesnej i duchowej pogody.

Działanie przeciwcukrzycowe omawianego produktu pszczelego należy tłumaczyć występowaniem
w mleczku pszczelim peptydów, które mają budowę chemiczną i masę cząsteczkową zbliżoną do insuliny – hormonu wytwarzanego przez trzustkę, regulującego przyswajanie glukozy przez organizm.

Niektórzy badacze przypuszczają, że działanie mleczka pszczelego na organizm polega na jego nieswoistym oddziaływaniu na mezenchymę – tkankę embrionalną, która charakteryzuje się dużą siłą rozwojową. Z tkanki tej wywodzą się kości, chrząstki, ścięgna i mięsnie gładkie, układ krwiotwórczy i krew, a także układ krwionośny i limfatyczny. W trakcie starzenia się tkanka mezenchymalna ulega stopniowemu niedokrwieniu, a zatem usprawnienie tego procesu przez podawanie mleczka pszczelego ludziom w podeszłym wieku ma kapitalne znaczenie.

ZASTOSOWANIE W LECZENIU CHORÓB WEWNĘTRZNYCH

Działanie na układ immunologiczny - Mleczko pszczele zaliczane jest do produktów o nieswoistym działaniu na organizm człowieka. Jednak ze względu na dużą zawartość substancji biologicznie czynnych
i wielokierunkowe działanie należy do wartościowych produktów leczniczych. Najczęściej stosowane jest do leczenia drobnych dolegliwości oraz do celów zapobiegawczych i kosmetycznych. Stosowanie preparatów na bazie mleczka pszczelego wywiera korzystny wpływ na stan fizyczny i psychiczny człowieka. Stosowane w małych dawkach przez długi okres czasu wykazuje działanie ogólnie wzmacniające, usuwa zmęczenie, polepsza wzrok, podwyższa efektywność pracy i powoduje przypływ sił życiowych. Polecane jest do stosowania w stanach wyczerpania nerwowego, bezsenności i zmniejszeniu sprawności umysłowej. Stosuje się je z powodzeniem w przypadku braku łaknienia (anoreksji)
i niedożywienia (hipotrofii). Wykazuje wyraźne działanie immunodepresyjne. U mężczyzn wzmaga potencję.

Schorzenia układu krążenia - Literatura podaje, że mleczko pszczele stosowane jest w leczeniu niektórych schorzeniach serca i naczyń (choroba niedokrwienna serca, miażdżyca naczyń i stany pozawałowe). Stwierdzono, że mleczko pszczele rozszerza naczynia krwionośne ułatwiając dostęp krwi do narządów i tkanek, a także obniża ciśnienie krwi. Z drugiej strony stosowane jest przy niskim ciśnieniu tętniczym. Można zatem przyjąć, że ma ono właściwości regulujące ciśnienie krwi.

Choroby krwi – Mleczko pszczele stosuje się najczęściej w niedokrwistości z niedoboru żelaza. Leczy również niedokrwistość megaloblastyczną i normalizuje skład białkowo-elektrolitowy krwi.

Schorzenia przewodu pokarmowego – Do grupy schorzeń wewnętrznych często leczonych za pomocą mleczka pszczelego należy choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy. Szczególnie podatna na leczenie tym produktem pszczelim jest choroba wrzodowa dwunastnicy, a mleczko pszczele podaje się w tym przypadku jako środek wspomagający obok ogólnie stosowanych leków.

Schorzenia innych narządów wewnętrznych – Mleczko pszczele znalazło zastosowanie w leczeniu stanów zapalnych wątroby i woreczka żółciowego. Wykazuje ono wyraźne działanie ochraniające tkankę wątrobową różnego rodzaju substancjami toksycznymi, a także zapobiega powstawaniu marskości wątroby. Poza tym, mleczko pszczele stosuje się z powodzeniem w stanach zapalenia trzustki oraz przewlekłej niewydolności nerek. Stwierdzono, że działa moczopędnie, co jest szczególnie pomocne przy leczeniu otyłości.

Choroby układu oddechowego – Najczęściej mleczko pszczele stosowane jest do leczenia egzogennych postaci astmy oskrzelowej (atopowej), stanów zapalnych oskrzeli. Jest polecane w gruźlicy płuc, zwłaszcza w okresie rekonwalescencji.

Choroby narządu ruchu – Obiecujące efekty lecznicze otrzymano w przypadku stosowania mleczka pszczelego w schorzeniach reumatycznych, jak choroba reumatyczna, reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stanów kręgosłupa, choroba zwyrodnieniowa stawów i reumatyzm pozastawowy, a także w nerwobólach (rwa kulszowa, lędźwioból), migrenach oraz bólach pourazowych.

Schorzenia dermatologiczne – Dzięki temu, że mleczko pszczele zawiera białka, tłuszcze, cukry, kompleks witamin i biopierwiastki, dodaje się je do wielu preparatów leczniczych w postaci maści i stosuje w celu odnowy skóry. Mleczko pszczele wykorzystywane jest w leczeniu trudno gojących się ran, w tym ran oparzeniowych i odleżyn, a także wrzodów żylakowych i troficznych.. Z powodzeniem leczy się również takie schorzenia, jak łojotok skóry twarzy, egzemy łojotokowe, toczeń rumieniowaty oraz liszaje rąk i nóg. Stosowanie mleczka pszczelego w postaci maści (czy aerozoli), połączone z przyjmowaniem tego produktu pszczelego drogą doustną prowadzi w dość krótkim okresie czasu do ustąpienia powyższych dolegliwości.

Zastosowanie w geriatrii – Występowanie w mleczku pszczelim dużej liczby substancji biologicznie aktywnych stwarza wyjątkowo korzystne możliwości poprawy upośledzonych wiekiem czynności organizmu. Osiągnięto zadowalające wyniki w leczeniu zarówno głównych, jak i szczególnych chorób wieku starczego. Chorobami spotykanymi u ludzi starszych, które z powodzeniem leczy się za pomocą mleczka pszczelego są m.in.:
- zespoły mózgowe (zaburzenia krążenia, miażdżyca naczyń mózgowych),
- zaburzenia układu nerwowego (zwolnienie reakcji psychomotorycznych),
- choroby serca i naczyń (niedociśnienie i nadciśnienie tętnicze, zakrzepowe zapalenie żył, miażdżyca zarostowa tętnic kończyn dolnych),
- choroby kości (osteoporoza) i złamania,
- choroby przewodu pokarmowego (wrzody żołądka i dwunastnicy, zaparcia),
- zaburzenia w odżywianiu (niedożywienie, otyłość),
- nieotrzymanie moczu i stolca,
- stany osłabienia po chorobach zakaźnych i operacjach.

PRZECIWWSKAZANIA

Przeciwwskazaniem do stosowania mleczka pszczelego jest uczulenie na ten produkt, charakteryzujące się zaburzeniami ze strony układu pokarmowego (po podaniu doustnym) i reakcjami alergicznymi (w kontakcie ze skórą), które po zaprzestaniu podawania mleczka pszczelego ustępują. Mleczka pszczelego nie należy stosować w chorobie Addisona, ostrych chorobach zakaźnych, alergicznych i nowotworowych.

WSZYSTKO O..